Jezus de hoop in mij

Hebreeën 11:1
Het geloof nu is een vaste grond van de dingen die men hoopt, en een bewijs van de zaken die men niet ziet.
Hoop. Wat is het toch een prachtig iets. Soms de drijfveer in mijn leven. De kracht om door te gaan
op mijn toppunt of te volharden in mijn dieptepunt.
De Bijbel spreekt er regelmatig over.
Zolang je hoop hebt is iedere situatie goed. Je weet immers nooit de uitkomst. En zolang je de
uitkomst niet zeker kan weten, blijf je wandelen in de volharding.

Romeinen 8:24-25
Want in de hoop zijn wij zalig geworden. Hoop nu die gezien wordt, is geen hoop, immers wat iemand ziet,
waarom zou hij dat nog hopen?
Maar als wij hopen wat wij niet zien, dan verwachten wij het met volharding.

Het geloof moet voor ons ook gewoon niet gezien worden. Het mooie eraan is juist dat wij geloven
zonder te aanschouwen. Zo blijft het voor ons een levende hoop.
Van één uitkomst ben je overigens als christen wél zeker. Namelijk de hoop op heerlijkheid. En
zolang je leven op dit fundament van hoop gebouwd is, is iedere situatie al helemaal hoopvol en
goed.

Romeinen 12:12
Verblijd u in de hoop. Wees geduldig in de verdrukking. Volhard in het gebed.
Wij mogen kracht en voldoening halen uit hoop op vele fronten.

2 Korinthe 3:12
Omdat wij dan een dergelijke hoop bezitten, gaan wij met veel vrijmoedigheid te werk.

Hoop kan een uitkomst zijn voor een moeilijke of onzekere situatie. En wij als mensen, en zeeeker
vrouwen kunnen af en toe echt wel een control freak zijn.

Onzekerheid is dus voor ons vlees niet
bepaald iets fijns. Maar, het betekent wel iets goeds. In de tijden van twijfels en onzekerheden zijn
we namelijk sneller geneigd standvastigheid en houvast te zoeken in onze God. Want als HIJ hoop is,
als HIJ hoop biedt, dan mogen we weten dat AL het vertrouwen dat wij in Hem stellen, niet
beschaamd wordt maar een goede uitkomst zal bieden voor hen die Hem liefhebben.
Wat een gezegende hoop! Linksom of rechtsom, wat een hoopvol vooruitzicht!

Psalm 71:14
Maar ik blijf voortdurend hopen en zal U nog meer loven.

Je kent die film vast wel Hachi. Een film over een hond die zo gehecht raakt aan zijn baasje dat hij
overal met hem mee naar toe loopt. Iedere dag weer vertrok het baasje van Hachi naar zijn werk, liep
iedere dag dezelfde route en eindigde bij het instappen van de trein. De hond Hachi achtervolgde
hem tot het instappen van de trein toe. En wachtte daar, op het treinstation, totdat hij weer
terugkwam om met hem mee naar huis te gaan. Iedere dag weer.
Op een gegeven moment wordt de film vervolgd met het onverwachts overlijden van het baasje.
Hachi heeft overigens niets door. Hachi bleef wachten bij het station. In de hoopvolle verwachting dat de trein van zijn baasje aankwam en hij weer naar huis kon lopen. Maar hij kwam niet terug. Er
gingen onderhand dagen, weken en maanden overheen. Hachi werd door de hele buurt herkend als
een welbekende hond. Hachi bleef daar tot de dag van zijn dood in de hoop en verwachting van het
aankomen van zijn baasje. Zielig? Dat zou je wel denken, ja. Maar een ieder op dat treinstation wist
dat niemand de hond beter zou doen dan hem daar in de hoopvolle verwachting te laten staan. Een
nieuw baasje geven, een nieuwe plek, het maakt niet uit. Hetgeen Hachi het allerliefste deed
vanbinnen is voor altijd trouw op zijn baas wachten.

Het was de hoop die hem bewoog.
Zo vreugdevol en krachtig is de hoop.
En dan wetende dat het de Heere Jezus is die ons wél komt ophalen. De Heere Jezus heeft ons
verlaten voor een korte tijd. Hij zond intussen de Trooster en helper tot de dag dat Hij terug zou
keren naar aarde op dezelfde wijze dat Hij vertrok.

Als een ieder ander al zo kan leven in een beschamende en teleurstellende hoop zonder realiteit? Als
wij mensen en wij als natuur al zo vast kunnen houden en kracht kunnen halen uit een hoop die
geen hoop is..

Hoe sterk is onze hoop dan NIET beschaamd? (Romeinen 5:5) De hoop op de ware realiteit? De hoop
op heerlijkheid tot in eeuwigheid, de hoop op een nieuw leven met onze Redder en Verlosser. Wij
mogen leven vanuit die Hoop en wij mogen het als fundament en kracht gebruiken om de dagen
door te gaan tot het eind. Tot de dag dat onze baas terugkomt.
Namelijk, Jezus Christus, de hoop in mij.

Hebreeën 6:19
Deze hoop hebben wij als een anker voor de ziel, dat vast en onwrikbaar is en reikt tot het binnenste heiligdom, achter het voorhangsel.